سوژه ای به ارزش هیچ برای نوشتن

چند هفته پیش یک اس ام اس به دستم رسید که در آن نوشته شده بود:

               ۳۰ روز است مدت قرار داد ترکمانچای تمام شده است

                ۹۹ سال پیش

در پایان هم اشاره شده بود که امروز اولین اقدام ایران برای باز پس گیری زمینهای خدا آغاز شد.

گذشته از اینکه دولتمردان پس از فروپاشی اتحاد جماهیر شوروی سوسیالیستی چه اقدامی برای باز پس گیری پاره های تن ایران عزیز انجام دادند یا اینکه اصلا جلوی بازگشت جگرگوشه های ایران را به کشورشان گرفتند نمی خواهم صحبت کنم.

اما اتفاقی که در چند روز اخیر افتاده است وادادگی برخی روزنامه های درونی در برابر سخن پراکنی های دولت تازه استقلال داده شده بحرین است.

خیلی برایم جالب بود وقتی امروز بر صفحه نخست فلان جریده دیدم که حک شده است بحرین از ایران درخواست احترام کرد.

اصولا همه این مسایل پس از آن آغاز شد که شورای موسوم به همکاری خلیج فارس که حاکمان شکم گنده خلیج فارس به جای عاروق پس از غذا دوباره ادعاهای پوسیده شان را در باره جزایر سه گانه ایرانی تنبان بزرگ و کوچک و ابوموسی واگویه کردند و به صورت طبعی همانطور که ایران بارها به همسایگان خود هشدار داده بود ادعای بی پایه و اساس مرزی و ارضی و غیره را مطرح نکنند که در این صورت باید به یادشان بیاوریم که ایران مرزی با چین و مرزی با روم داشته است و تا دو سه کشور تازه مستقل آن طرف تر همه تا همین نزدیکی ها خراج گزار و رعیت دولت مرکزی ایران بوده اند.

به هر حال روزنامه کیهان که مشی و مرام سیاسی آن در نزد همه مشخص است در واکنشی به همین ادعای شیخ نشینها مطرح کرد که بحرین جزیی از خاک ایران است و به صورت غیر قانونی در آن دولت و حکومت تشکیل شده است و .....

بحرین، افغانستان، عراق، ترکیه، هند، جمهوری های آذبایجان و خیلی جاهای دیگر اصولا جزیی از ایران بوده و هستند و به دولتمردان این کشورها توصیه می شد که به یاد داشته باشند ادعاهای بی اساس را نه مطرح کنند و نه به آنها فکر کنند چرا که اگر ایران بخواهد به فکر باز پس گردانیدن زمینهای خدا باشد باید با میزهای ریاست و حاکمیت خداحافظی کنند.

به هر حال منتظر دیدگاه های دوستان هستم.